نوروز

مرغ الطاف خدا بار دگر پيدا شد

خاك باليد و زمين سبز شدو زيبا شد

بلبلان نغمه سرا بر سر گل ها رفتند

غنچه ها جامه دران پيش صبا بنشستند

آسمان آبي خود داد به نيلوفر خشك

لاله آهو شد و بگشاد سر نافه ي مشك

گل دگر باره به باغ آمد و صد غنچه تپيد

بوي سرو و سمن و لاله به شمشاد رسيد

هيجان اشك غريبانه ي آن ابر گشود

چشمه فواره زد و برد به صحراها رود

وقت شادي شدو لب با گل لبخند شكفت

ياس در پرده شدو چهره ز اميد نهفت

عشق شد تازه تر و عاشق دلسوز آمد

قاصدک گفت خبردار که نوروزآمد

درچنين وقت كه اجزاي طبيعت مستند

در به روي غم و اندوه و جدايي بستند

حيف باشد كه دراين عمر دو روزه ايرج

دوست از دوست كند قهر و دلي با دل لج

 ایرج شهرامی پور